Nickerie/ Bigi pan

Zo het is alweer twee weken geleden sinds mijn laatste reisverslag. Ik heb het namelijk zo druk gehad de afgelopen week dat het er gewoon mee in geschoten is.

Allereerst zijn we afgelopen weekend naar Nickerie/Bigi-pan geweest. We begonnen met een flinke busreis van zo’n 7 uur. Tijdens deze bustocht waande we ons weer een klein beetje in Nederland, we bezochten namelijk plaatsen zoals Groningen en Wageningen. Nadat we eindelijk aan waren gekomen met de bus, moesten we overstappen in kleine bootjes. Per bootje moesten 9 mensen instappen, dit kon qua formaat van de boot goed echter lag de boot wel heel diep in het water. Na ongeveer een half uurtje varen moesten we allemaal uit de boot stappen. De boot moest namelijk over een kleine sluis getrokken worden, dit zodat het water in het natuurgebied zou blijven. Nadat de boot over deze sluis was getrokken hebben we nog zo’n 1.5 uur gevaren. Tijdens deze boottocht konden we allerlei verschillende vogelsoorten spotten. Onze bootsman was hierin ook erg actief, en zodra hij merkte dat je nog geen foto had kunnen maken voer hij gewoon even een stukje terug. Op het einde kwamen we op een heel groot meer aan. Daar zagen we allerlei platformen, met op elk platform een houten huis. Op een van deze platformen hebben we dan ook de nacht doorgebracht. Het uitzicht ’s avonds was prachtig, je kon namelijk rondom het huisje lekker buiten zitten en genieten van de jungle en de heldere sterrenhemel.
Ook zijn we die nacht op kaaimannentocht geweest. Dit verliep echter niet heel soepel. De kaaimannen bleven lange tijd weg. Dit leidde ook tot een kleine frustratie van de bootsmannen. Twee van hen besloten dan ook het stukje mangrovebos in te wandelen op zoek naar een kaaiman. Ook dit had echter geen resultaat. Maar toen we net terug wilde gaan varen blonken er ineens twee rode ogen in de straal van het zoeklicht. Daar was hij dan eindelijk, de lang gezochte kaaiman.
Die nacht sliepen we voor het eerst in een hangmat. Dit was voor ons echter nog niet zo heel comfortabel. Na een korte nacht geslapen te hebben was er de gelegenheid om een modderbad te gaan nemen. Dit modderbad kon je bereiken met een bootje. We waren goed en wel onderweg en kregen toen een tropisch regenbuitje over ons heen, dat was dan weer een beetje jammer.
In de middag was het dan alweer tijd om terug te keren naar vaste land. Tijdens de 5 uur durende terugrit zijn we nog gestopt in Nickerie, hier hebben we nog een hindoestaanse tempel en de zeedijk bezocht.

De afgelopen week stond in het teken van het tweede kinderboekenfestival waaraan wij mee zouden helpen. Helaas zijn we de enige twee jonge mannen binnen de stichting, en ruste op ons de taak om alle spullen in te laden. Na een dag gesjouw hadden we toch een hele vrachtwagen vol.
Dinsdagochtend vertrokken we toen richting Albina. Daar hebben we allereerst de finales gehouden van de vertel en zang wedstrijd. Daarna hebben we allemaal onze stand ingericht. Tenslotte konden we dan eindelijk onze slaapplek gaan bezoeken. Dit was een groot hangmattenkamp aan de zogenoemde zee. Je hoeft hier echter niet te denken aan een mooie blauwe heldere zee, maar eerder aan een troebele bruine zee. Je had hier verder twee mogelijkheden om jezelf te wassen als eerste kon je namelijk de zee ingaan, of als tweede kon je onder de speciaal gebouwde douche gaan. Het water wat in de douche werd gebruikt werd echter uit diezelfde zee gepompt.
Toen was het woensdag eindelijk weer zover en begon het kinderboekenfestival. Wat ons vooral is opgevallen is dat de kinderen daar veel enthousiaster waren dan hier in de stad. Hier is in principe ook wel een logische reden voor. De kinderen daar hebben namelijk geen tv of radio. Laat staan dat er verder iets in de buurt te doen is. Het is dus voor hun een hele grote happening.
Verder werd er voor ons elke dag netjes gekookt, en aten we twee keer per dag warm. De variatie hierbij was ook erg groot. De ene keer kreeg je gele rijst, de andere keer bruine en met een beetje geluk kreeg je ook nog eens witte rijst. Al deze keren werd dat natuurlijk geserveerd met kip. Het is dus wel voor te stellen dat we de komende maand geen zin meer hebben in rijst.
Vrijdag hebben we de oversteek gemaakt naar Frans-Guyana, dit was wel weer even wennen. Je waant je namelijk in Frankrijk zo’n 50 jaar geleden. De mensen rijden hier rechts, en er wordt betaald met de euro. Dus eigenlijk was het allemaal heel onvoorstelbaar.

Dat was het eigenlijk wel weer voor de afgelopen twee weken. De komende week zal weer wat rustiger gaan worden. Dus is er weer tijd om een beetje bij te komen.

Voor nu een zonnige groet, uit het steeds warmer wordend Suriname.