Daar sta je dan.

Afgelopen weekend begonnen we dan met onze eerste wedstrijd, namelijk de tekenwedstrijd. Ik moet toegeven dat ik niet echt een ster ben in op tijd komen, maar die Surinamers maken het wel heel bont. De wedstrijd zou om 9 uur beginnen, echter kwam het laatste kind rond kwart voor 10 aanzetten. Waar dat in Nederland nog met een excuses gepaard gaat, worden hier de kinderen dan nog gewoon schaamteloos gedumpt.

Zaterdagavond zouden we het nachtleven in Paramaribo eens gaan verkennen. Echter werden we uitgenodigd op een random feestje. Dat verkennen moest dus nog even op zich laten wachten. Later op de avond hebben we ook nog een ritje gemaakt door Paramaribo met de party-bus. Ook dit was weer een ervaring apart.

De afgelopen week heeft verder in het teken gestaan van verschillende schoolbezoeken. We hebben er namelijk zo’n 7 bezocht. Hier hebben we activiteiten uitgevoerd met kinderen omtrent leesbevordering. Al snel kwamen we tot de ontdekking dat er hier op scholen anders omgegaan wordt met kinderen dan dat wij in Nederland gewend zijn. Daar waar de leerkrachten ons nog lief toelachen en een goede dag zeggen, snauwen ze de kinderen af alsof het een stel beesten zijn. De kinderen zijn verder heel erg beleefd. Ze zijn ook gedrild om met twee woorden te spreken.

Verder verliep mijn eerste gastles ook nogal bijzonder. Ik was namelijk nog maar goed en wel begonnen en de leerkracht was al gevlogen. Dus daar stond ik dan met een klas vreemde kinderen voor me. Dit schijnt hier echter heel normaal te zijn. Maar door enkele complimenten te geven aan de kinderen merkte je al gelijk dat ze helemaal opbloeide en ze gelijk heel geïnteresseerd meededen.

Ook hebben we deze week onze eerste radioshow gemaakt. Het is hierbij de bedoeling dat we elke week met twee kinderen een verhaal voorlezen op de radio, en wat vertellen over de dingen die nog gaan komen met bijvoorbeeld het kinderboekenfestival.

Als laatste was het gisteren weer zover, we mochten weer naar de ambassade toe. Iedereen op de stichting die al geweest was, waarschuwde ons al dat het lang zou gaan duren. We moesten ergens in een of andere ruimte gaan zitten, waarna je om de beurt naar de balie geroepen werd. Dit gebeurde echter al vrij snel. Maar toen we daar eenmaal klaar waren, werden we met een nummertje naar de volgende ruimte gewezen. Helaas bleek het allemaal dus niet zo snel te gaan, we hebben dan ook een slordige 3,5 uur zitten wachten.

Dit was het weer voor deze week. Komende week staat er een finale op het programma, en gaan we schijnbaar toch de eerste stress meemaken voor het kinderboekenfestival dat op 3 maart zal beginnen. We zijn weer benieuwd.